To Climb a Mountain
To Climb a Mountain
Vandaag is de laatste dag, van het laatste weekend van de soul coach jaartraining die ik gevolgd heb bij de gewijde reis. Ik ben vandaag thuis, wat ik zie als een cadeau aan mezelf. Ik heb er namelijk voor gekozen om niet deel te nemen aan het optionele 8e weekend. Bij aanvang van deze opleiding had ik als vanzelfsprekend aangenomen dat ik deel zou nemen aan het laatste weekend, een mede student begeleiden in ceremonie en zelf reizen, natuurlijk ging ik dat doen. Het was in de aanloop naar het 7e weekend dat ik me realiseerde dat het een ego-keuze was. Niet afgestemd op mijn behoefte. Ik heb veel geleerd tijdens deze jaartraining, maar alleen al deze realisatie en de daaropvolgende keuze om niet te gaan uit zelfzorg, toont de groei die ik doorgemaakt heb tijdens deze opleiding.
De afgelopen 4 jaar waren heftig.
En eigenlijk doet de simpliciteit van deze uitspraak het proces waar ik in zit geen eer aan, maar soms is het de simpele vertaling die chaos overzichtelijk maakt.
‘’For a seed to achieve its greatest expression, it must come completely undone. The shell cracks, its insides come out and everything changes. To someone who doesn’t understand growth, it would look like complete destruction.’’
Op een manier is het complete destructie. Destructie van structuren en overtuigingen. Allemaal om met de uiteengevallen stukken een nieuwe basis te kunnen leggen. Om opnieuw op te kunnen bouwen, stap voor stap, met de stukken die mij dienen, die mij voeden en heel laten voelen.
En het is in dit proces dat ik steeds meer bewustzijn ontwikkel in mijn eigen gedrag, gedachten en overtuigingen. Als hoog sensitief en hoog gevoelig mens is staande blijven in de maatschappij waar we in leven best uitdagend. Verharden, afsluiten en doorzetten zijn een paar manieren waarop ik mezelf geleerd heb hier mee om te gaan. Maar op die manier leven zet zoveel vast, wat vrij wil stromen. Het is overleven in plaats van leven.
Het was september 2022, boven op een berg in Albanië, anderhalf jaar na een ingrijpende rugoperatie, tijdens een wandeltocht die volgens mijn revalidatiearts nooit meer mogelijk zou zijn, dat ik het besluit nam dat ik niet meer wilde overleven. Zonder te overdrijven, het was een alomvattende keuze.
De opleiding tot soul coach was een prachtig, intens, overweldigend en magisch puzzelstuk in mijn reis. Steeds meer kies ik het leven, steeds meer leer ik, groei ik, vertrouw ik. Steeds meer luister ik naar mijn hart, kies ik mezelf en zeg ik: dit ben ik en ik ben genoeg.
De woorden die ik schreef na het lezen van de quote van Cynthia Occellia:
It does look like destruction, feels like it too sometimes. But it is necessary to discover it was me against me this whole time. And now.. Oh now its me with me, because I matter, I am deserving and I am enough. Always. Just like you.
Dankbaar voor mijn familie en alle prachtige zielen die ik op mijn reis ontmoet, die mij raken, die mij dragen, die mij leren, die mij prikkelen, die mij steunen en mij laten zijn, gewoon wie ik ben.
Onwards I go, stap voor stap, dag voor dag.
Alle liefs
Vandaag is de laatste dag, van het laatste weekend van de soul coach jaartraining die ik gevolgd heb bij de gewijde reis. Ik ben vandaag thuis, wat ik zie als een cadeau aan mezelf. Ik heb er namelijk voor gekozen om niet deel te nemen aan het optionele 8e weekend. Bij aanvang van deze opleiding had ik als vanzelfsprekend aangenomen dat ik deel zou nemen aan het laatste weekend, een mede student begeleiden in ceremonie en zelf reizen, natuurlijk ging ik dat doen. Het was in de aanloop naar het 7e weekend dat ik me realiseerde dat het een ego-keuze was. Niet afgestemd op mijn behoefte. Ik heb veel geleerd tijdens deze jaartraining, maar alleen al deze realisatie en de daaropvolgende keuze om niet te gaan uit zelfzorg, toont de groei die ik doorgemaakt heb tijdens deze opleiding.
De afgelopen 4 jaar waren heftig.
En eigenlijk doet de simpliciteit van deze uitspraak het proces waar ik in zit geen eer aan, maar soms is het de simpele vertaling die chaos overzichtelijk maakt.
‘’For a seed to achieve its greatest expression, it must come completely undone. The shell cracks, its insides come out and everything changes. To someone who doesn’t understand growth, it would look like complete destruction.’’
Op een manier is het complete destructie. Destructie van structuren en overtuigingen. Allemaal om met de uiteengevallen stukken een nieuwe basis te kunnen leggen. Om opnieuw op te kunnen bouwen, stap voor stap, met de stukken die mij dienen, die mij voeden en heel laten voelen.
En het is in dit proces dat ik steeds meer bewustzijn ontwikkel in mijn eigen gedrag, gedachten en overtuigingen. Als hoog sensitief en hoog gevoelig mens is staande blijven in de maatschappij waar we in leven best uitdagend. Verharden, afsluiten en doorzetten zijn een paar manieren waarop ik mezelf geleerd heb hier mee om te gaan. Maar op die manier leven zet zoveel vast, wat vrij wil stromen. Het is overleven in plaats van leven.
Het was september 2022, boven op een berg in Albanië, anderhalf jaar na een ingrijpende rugoperatie, tijdens een wandeltocht die volgens mijn revalidatiearts nooit meer mogelijk zou zijn, dat ik het besluit nam dat ik niet meer wilde overleven. Zonder te overdrijven, het was een alomvattende keuze.
De opleiding tot soul coach was een prachtig, intens, overweldigend en magisch puzzelstuk in mijn reis. Steeds meer kies ik het leven, steeds meer leer ik, groei ik, vertrouw ik. Steeds meer luister ik naar mijn hart, kies ik mezelf en zeg ik: dit ben ik en ik ben genoeg.
De woorden die ik schreef na het lezen van de quote van Cynthia Occellia:
It does look like destruction, feels like it too sometimes. But it is necessary to discover it was me against me this whole time. And now.. Oh now its me with me, because I matter, I am deserving and I am enough. Always. Just like you.
Dankbaar voor mijn familie en alle prachtige zielen die ik op mijn reis ontmoet, die mij raken, die mij dragen, die mij leren, die mij prikkelen, die mij steunen en mij laten zijn, gewoon wie ik ben.
Onwards I go, stap voor stap, dag voor dag.
Alle liefs
Geschreven op: 28-04-2024
Reacties
Een reactie posten